درمان اعتیاد به دوپامین و روش های تنظیم دوباره مغز

درمان اعتیاد به دوپامین چیست؟ دوپامین یکی از انتقال دهنده های عصبی است که افزایش آن در مغز احساس خوب و مثبت را در فرد ایجاد می کند. ترشح دوپامین در هر فردی با یک رفتار لذت بخش افزایش می یابد. این رفتار در افراد گوناگون است برای مثال برخی از خرید لذت می برند و برخی از استفاده مواد. اعتیاد به دوپامین می تواند منجر به گرایش به اعتیاد به مواد مخدر برای کسب لذت بیشتر باشد. از این رو درمان و کنترل آن با روش های مناسب ضروری است. در این رابطه از مشاوره تلفنی فردی راهنمایی بخواهید.

 

دوپامین چیست و چه کاربردی دارد؟

این یک ماده شیمیایی در مغز ما است - به عنوان یک انتقال دهنده عصبی نیز شناخته می شود - که سیگنال های سلول های عصبی را در مغز ما منتقل می کند. دوپامین از تیروزین مشتق شده و مربوط به نوراپی نفرین و اپی نفرین است. وقتی چیزی که ما آن را خوب می‌دانیم در سیستم‌های ما تولید می‌شود، در آن زمان است که نورون‌های دوپامین فعال می‌شوند. افراد مختلف برای دریافت نورون دوپامین کافی به لذت ها و پاداش های متفاوتی نیاز دارند. نورون‌های معتاد به غذا با گاز گرفتن یک همبرگر آبدار فعال می‌شوند، یا با مشاهده تصاویر بصری بزرگسالان، دوپامین یک معتاد جنسی آزاد می‌شود. به طور مشابه، یک فرد الکلی با نوشیدن اولین نوشیدنی، همان هجوم دوپامین را دریافت می کند. برای آشنایی با آناتومی مغز کلیک کنید.

1-علائم کمبود دوپامین

کمبود دوپامین می تواند اثرات نامطلوب جسمی و روانی داشته باشد.توجه به این نکته مهم است که سطوح پایین غیرعادی دوپامین نه تنها با اعتیاد مرتبط است، بلکه می تواند باعث آسیب های جسمی و ذهنی شود، زیرا این ماده شیمیایی اصلی بدن، بسیاری از عملکردهای بدن را کنترل می کند. دوپامین پایین با اختلالاتی مانند موارد زیر مرتبط است:

• اضطراب و اعتیاد
• اختلالات رفتاری
• مه مغزی
• اختلالات سلامت روان
• نوسانات خلقی
• رفتار هذیانی
• افسردگی
• احساس ناامیدی
• عزت نفس پایین
• کمبود انگیزه
• افکار خودکشی یا افکار آسیب رساندن به خود
• میل جنسی کم
• روان پریشی

2-درمان اعتیاد به دوپامین | کاربرد دوپامین در مغز

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که پیام ها را به مغز می فرستد. انتقال دهنده های عصبی به عنوان گروهی از عوامل شیمیایی آزاد شده توسط نورون ها تعریف می شوند. این پیام‌رسان‌های شیمیایی، مغز و نخاع را با ارسال «سیگنال‌هایی» برای انجام برخی وظایف در بدن به عضلات، اندام‌ها و غدد مرتبط می‌کنند. آنها همچنین با مکان های خاصی به نام گیرنده های واقع در سراسر مغز برای تنظیم احساسات، حافظه، عملکرد شناختی، دامنه توجه، انرژی، اشتها، هوس، حساسیت به درد و الگوهای خواب تعامل دارند. عدم تعادل در این مواد شیمیایی بر رفتار و کیفیت زندگی ما تأثیر می گذارد و می تواند تعداد زیادی از مشکلات سلامتی ایجاد کند، مانند:

• اضطراب زیاد و مزمن
• اعتیاد به مواد مخدر
• اختلالات رفتاری
• اختلالات شناختی
• بیماری پارکینسون
• خستگی مداوم
• عدم تعادل هورمونی
• اختلالات خلقی
• چاقی و درد بدن

3-درمان اعتیاد به دوپامین | دوپامین و انگیزه

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی پیچیده است و نحوه تعامل آن با گیرنده های مغز ما کیفیت انعطاف پذیری به آن می دهد. هنگامی که مردم کلمه دوپامین را می شنوند، آن را به عنوان یک ترشح شیمیایی در مغز شما درک می کنند، زمانی که شما در سطحی به شادی دست می یابید. اما دوپامین همچنین به چگونگی انگیزه ما و به طور خاص تر، نحوه انگیزه مصرف کننده مواد نیز مربوط می شود. برای آشنایی با روش های افزایش دوپامین کلیک کنید. یکی از عملکردهای کلیدی دوپامین در ترکیب انتقال دهنده های عصبی مغز، ایجاد حس لذتی است که مغز ما با رفتارهای خاصی مرتبط می کند. این رفتارها می تواند شامل خوردن، نوشیدن، داشتن رابطه جنسی و غیره باشد. دلیل اینکه ما این فعالیت ها را انجام می دهیم این است که انتقال دهنده های عصبی مغز ما این رفتارها را با هجوم دوپامین مرتبط کرده اند و این باعث می شود احساس خوبی داشته باشیم. برای آشنایی با عملکرد نیمکره های مغز کلیک کنید.  

اعتیاد به دوپامین

داشتن دوپامین خیلی کم یا بیش از حد می تواند تأثیر زیادی بر سلامتی شما داشته باشد.وقتی صحبت از اعتیاد به دوپامین می‌شود، این که آیا یک فرد واقعاً به خود دوپامین معتاد است یا به عمل یا رفتاری که باعث ترشح دوپامین می‌شود معتاد است، هنوز مورد بحث است.دانشمندان تمایل دارند از استدلال اخیر حمایت کنند و بیان کنند که عوامل پیچیده زیادی وجود دارد که در ایجاد اعتیاد نقش دارند.رسیدن به انتهای بحث مستلزم درک چیستی اعتیاد و نقش دوپامین در مغز است.

1-اعتیاد چیست؟

اعتیاد یک بیماری مزمن مغزی است که شامل پاداش، حافظه و سیستم انگیزه می شود، اما اعتیاد سایر قسمت های مغز را نیز درگیر می کند. این یک اختلال در این سیستم است که باعث اعتیاد می شود. اعتیاد فراتر از دوست داشتن چیزی است. این بیشتر از جستجوی آن است. مروری بر مطالعات مربوط به اعتیاد برای تعریف اعتیاد انجام شده است. این پنج مؤلفه را توصیف می کند که اعتیاد را تعریف می کند:

• درگیر شدن در رفتار برای ارضای میل و هوس
• مشغول شدن به رفتار
• فقط پس از انجام این رفتار به طور موقت سیر می شوند
• از دست دادن کنترل بر رفتار
• ادامه رفتار با وجود پیامدهای منفی (نگرانی های مالی، تیرگی روابط با خانواده و غیره)

اعتیاد فرآیندی است که می تواند هم با مواد و هم با رفتارهایی که به طور مزمن مورد سوء استفاده قرار می گیرند یا بیش از حد استفاده می شوند اتفاق بیفتد. این فرآیند به این دلیل اتفاق می افتد که سیستم دوپامین به درستی کار نمی کند. بنابراین، اختلال در عملکرد سیستم دوپامین، علت اعتیاد است و نه خود اعتیاد. خوشبختانه، امکانات درمانی و گزینه های دیگری برای افرادی که اعتیاد به مواد را تجربه می کنند وجود دارد.

2-اعتیاد به دوپامین چگونه است؟

دوپامین به داشتن حس خوب در زندگی کمک می کند. این کار را با دادن احساس پاداش برای رفتارهایی که انجام می دهیم انجام می دهد. این پاداش ها به ما انگیزه می دهد تا آن رفتار را بیشتر انجام دهیم. آنها همچنین ما را ترغیب می کنند تا نیازهای بقای خود را مانند غذا خوردن برآورده کنیم. مگر اینکه ما دچار اعتیادی مانند اعتیاد به مواد مخدر شویم، این سیستم پاداش، انگیزه چیز بسیار مثبتی است. ما به احتمال زیاد دنبال چیزی که می خواهیم می رویم و وقتی به آن رسیدیم احساس پاداش می کنیم. دوپامین با پیش بینی پاداش مورد نظر آزاد می شود. وقتی پاداش را دریافت می کنیم، احساس پاداش به زودی از بین می رود. ما می خواهیم دوباره آن احساس را داشته باشیم. آیا این بدان معناست که این همان دوپامینی است که ما می خواهیم؟ به نوعی، این است، اما از نظر علمی تر، آنچه ما به دنبال آن هستیم، مواد یا رفتارهایی است که آن را به ما می دهد. ما به این مواد و رفتارها معتاد هستیم، نه خود دوپامین. اعتیاد به دوپامین می تواند یکی از علل گرایش به اعتیاد به مواد مخدر باشد.

3-تاثیر اعتیاد به دوپامین بر مغز

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی تحریک کننده است. دوپامین با سلول های مغز ارتباط برقرار می کند و آنها را تشویق می کند تا به شیوه ای لذت بخش، هیجان انگیز و سرخوشانه عمل کنند. ماهیت تحریک کننده دوپامین نیز یکی از دلایلی است که پیام رسان شیمیایی به ما انگیزه می دهد. دوپامین با تشویق سلول های مغز ما به انجام اقدامات خاصی، بر رفتار ما تأثیر می گذارد. اما دوپامین با اکثر انتقال دهنده های عصبی متفاوت است. اگرچه دوپامین یک انتقال دهنده عصبی تحریک کننده است، اما پیام رسان شیمیایی بسته به گیرنده های موجود می تواند از عمل تشویق یا جلوگیری کند. اثرات تحریک‌کننده دوپامین ما را تشویق می‌کند تا به دنبال فعالیت‌های لذت‌بخش باشیم. از سوی دیگر، اثرات بازدارنده دوپامین می تواند کنترل تکانه، تفکر منطقی و تفکر اجرایی را کاهش دهد. چه دوپامین فعالیت‌های لذت‌جویانه را تشویق کند یا مانع تفکر منطقی شود، انتقال‌دهنده عصبی تا حد زیادی بر نحوه رفتار ما تأثیر می‌گذارد.  

چگونه دوپامین بر رفتار ما تأثیر می گذارد

یکی از برجسته ترین انتقال دهنده های عصبی که بر رفتار انسان تأثیر می گذارد دوپامین است. وقتی رویدادهای لذت بخشی مانند خوردن غذای سیرکننده، فعالیت جنسی یا مصرف مواد مخدر را تجربه می کنیم، بدن ما دوپامین ترشح می کند. سپس مغز ما ترشح دوپامین را با لذت مرتبط می کند و یک سیستم پاداش ایجاد می کند. به عنوان مثال، هنگامی که غذای آرام بخش می خورید، مغز شما دوپامین ترشح می کند که باعث می شود احساس خوبی داشته باشید. بنابراین، مغز شما این را یک پاداش فرض می‌کند و شما را تشویق می‌کند که این رفتار را تکرار کنید، حتی اگر غذای آرامش‌بخش ممکن است سالم‌ترین انتخاب برای بدن شما نباشد. دوپامین با تقویت همراه است. تصور می شود که این ماده شیمیایی است که فرد را به انجام مکرر کاری تحریک می کند. پاداش و تقویت به ما کمک می کند تا عادت های شخصی خود را ایجاد کنیم. انسان ها به سمت تجربیات مثبت می کشند و از تجربیات منفی دوری می کنند. دوپامین چیزی است که ما را به ایجاد این الگوها سوق می دهد. به همین دلیل است که افراد با سطوح پایین دوپامین ممکن است بیشتر به مواد مخدر، غذا، رابطه جنسی یا الکل اعتیاد پیدا کنند.

رابطه نیاز به دوپامین و اعتیاد

اثرات نیاز به احساس دوپامین بیشتر باعث اعتیاد می شود. مصرف‌کننده مواد مخدر بلافاصله تحت تأثیر استفاده از مواد مخدر و دوپامینی که در مغز تولید می‌کند، تأثیر می‌پذیرد. یک پف ماری جوانا یا تدخین کوکائین آن حس فوری را دارد. این می تواند منجر شود که مصرف کننده بیشتر به مصرف مواد مخدر برای ایجاد هر نوع احساس لذت بخشی متکی شود. در درمان معتادان، برای اعضای خانواده مهم است که دوپامین چیست، چه اثراتی دارد، و چه چیزی باعث می‌شود که مصرف‌کنندگان مواد به طور مداوم مصرف دارو را برای پاسخ و پاداش بیشتر از دوپامین افزایش دهند. قدرت دوپامین به اشکال مختلفی وجود دارد. این روان کننده برای گیرنده های مغز ما است. اما این یک داروی پیچیده است که می تواند در افراد خاصی باعث اعتیاد شود.  

درمان اعتیاد به دوپامین

درگیر شدن در شیوه های زندگی سالم می تواند یکی از ساده ترین راه ها برای افزایش طبیعی سطح دوپامین باشد. ورزش، ماساژ، مدیتیشن، باغبانی، مطالعه یا حتی بازی با حیوان خانگی می تواند به افزایش سطح دوپامین کمک کند. خواب منظم و با کیفیت نیز می تواند به متعادل نگه داشتن سطح دوپامین ما کمک کند. بنیاد ملی خواب 7 تا 9 ساعت خواب در هر شب و رعایت بهداشت خواب را توصیه می کند. ما همچنین می توانیم به طور طبیعی سطح دوپامین را با موارد زیر افزایش دهیم:

• گوش دادن به موسیقی: یک مطالعه کوچک که اثرات موسیقی بر دوپامین را بررسی کرد، نشان داد افرادی که به آهنگ‌های ساز گوش می‌دادند که به آنها واکنش عاطفی می‌داد، 9 درصد افزایش سطح دوپامین مغز داشتند.
• حفظ یک برنامه تغذیه سالم: غذاهای غنی از تیروزین مانند بادام، تخم مرغ، ماهی و مرغ به ویژه برای افزایش سطح دوپامین مفید هستند.
• گذراندن زمان بیشتر در فضای باز. علم به طور مداوم نشان می دهد یکی از فواید نور خورشید این است که می تواند سطوح انتقال دهنده های عصبی تقویت کننده خلق و خو از جمله دوپامین را کاهش دهد. به طور مشابه، افزایش قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند به افزایش سطح دوپامین کمک کند. البته مواد اعتیاد آور تا حد زیادی بر سطح دوپامین ما تأثیر می گذارد. اگر با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنید، مغز شما به یک دوره زمانی نیاز دارد تا تولید طبیعی دوپامین را «بازنشانی» کند.

درمان اعتیاد به دوپامین با تنظیم مجدد سطح دوپامین مغز

درک این نکته ضروری است که تنظیم مجدد سطح دوپامین مغز چیزی است که زمان می برد. هیچ کاری نمی توانید برای تنظیم مجدد سطح دوپامین خود در یک شب انجام دهید. در عوض، شما باید فعالانه برای افزایش سطح دوپامین خود به روش های سالم و هوشیار تلاش کنید. همانطور که در جهت ایمن سازی و حفظ هوشیاری کار می کنید، به نکات زیر توجه کنید تا شما را برای بهبود و تنظیم مجدد سطوح دوپامین مغزتان به طور طبیعی راهنمایی کند:

• برنامه های روزانه هیجان انگیز ایجاد کنید. فعالیت های سرگرم کننده را در برنامه روزانه خود بگنجانید، حتی اگر آنها فعالیت های بی فکر باشند. این چیزها به شما در بهبود انگیزه کمک می کند، به خصوص در آن روزهای تصادفی بی حسی یا تنهایی.
• بر تکمیل برنامه خواب خود تمرکز کنید. خواب کافی برای مغز و بدن ضروری است، زیرا زمان را برای ترمیم و تنظیم مجدد همه چیز فراهم می کند. خواب شما در بهبودی حیاتی تر می شود. سعی کنید هر شب به اندازه کافی بخوابید و یک برنامه خواب قابل اعتماد ایجاد کنید.

دیگر روش های تنظیم دوباره دوپامین

• رژیم غذایی خود را بهبود بخشید. برخی از غذاها ممکن است سطح دوپامین شما را افزایش دهند، در حالی که برخی دیگر آنها را کاهش می دهند. غذاهای غنی از ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین را در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید.
• ورزش. مغز شما به طور طبیعی هنگام ورزش دوپامین ترشح می کند.
• ذهن آگاهی را تمرین کنید. مدیتیشن و سایر تمرین‌های مهارت تمرکز حواس به شما کمک می‌کند تا روی اینجا و اکنون تمرکز کنید و شما را تشویق می‌کند تا تشخیص دهید برای چه چیزی سپاسگزار هستید.
• موسیقی گوش کن. یک لیست پخش از آهنگ های مورد علاقه خود ایجاد کنید و زمانی که احساس نارضایتی کردید آن را آماده پخش کنید.

در این مقاله سعی شد تاثیر دوپامین بر مغز روشن شود. همچنین دلایل اعتیاد مغز به دوپامین و روش های برای افزایش طبیعی و سالم دوپامین بیان شد. در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر از مشاوره روانشناسی مشورت بخواهید.