سلام من 25 سالمه، 5 ساله که عقد کردم و شرایط نبوده که تا حالا برم سر زندگیم، چون نامزدم هم سن خودمه و موقع عقد هم بچه بود و اصلا شرایط تشکیل زندگی نداشت و الان هم چون هنوز شغلی نداره امکانش نیست.
من سن کم عقد کردم درواقع اصلا منطقم مثل الان نبود و از سر بچگی عجله کردم و تن به ازدواج دادم و به هیچی فکر نکردم که زندگی بچه بازی نیست و باید شرایط تشکیل زندگی باشه.
وقتی به گذشته فکر میکنم خیلی حسرت میخورم حسرتی که فایده نداره این منو خیلی اذیت میکنه چون من از همون 5 سال قبل هم موقعیت اجتماعی خوبی داشتم ظاهرم خوبه، خوب درس خوندم شاغل رسمیم مدرک دانشگاهی خوب دارم الانم دارم ادامه میدم، ولی با کسی ازدواج کردم که زرنگ نیست نه کار داره نه مدرک دانشگاهی خوب اصلا بهم نمیخوریم، زمانش رو برای پیشرفت از دست میده الان یه ساله نه درس خونده نه چیزی به بهانه اینکه پول شهریه نداره، خیلی اطرافیانم تو شرایط من تو سن 24 سالگی ازدواج میکنن با بهترین موقعیت ها، نمیدونم چیکار کنم حسرت منو داره اذیت میکنه حسرت اینکه میتونستم موفق تر باشم و شاد تر، از ی طرفم عذاب وجدان دارم جدا شم، دلم براش میسوزه، اخه میگه دوسم داره گرچه اوایل خیلی اذیتم کرد ولی الان اونجوری نیست و از گذشته پشیمونه، منی که 5 سال صبر کردم بازم صبر کنم؟؟ من مث همه نامزدی شیرینی نداشتم فقط صبر کردم.
پارسال رفتم مشاور گف طلاق صلاحه ولی نگرفتیم چون قول داد اخلاقش درست شه و شد ولی بازم ته دلم از خودم راضی نیستم همش احساس پشیمونی دارم که چرا اینجوری ازدواج کردم.
